Louis Davids en Fien de la Mar (foto: Excelsior Fotobureau)   

Ik noem mijzelf het liefst tonelist. Een ouderwets woord, maar ik vind het mooi. Ik heb grote bewondering voor tonelisten uit vervolgen tijden, Fien de la Mar, Mary Dresselhuys, Ko van Dijk, Ank van der Moer. Namen die bijna in de vergetelheid zijn geraakt, maar die voor mij nog altijd levend zijn. Ze vormen naast acteurs en actrices van vandaag de dag een belangrijke inspiratiebron voor mij. Ik geloof er heilig in dat door te kijken naar grote talenten je als theatermaker een belangrijk deel van je ervaring opdoet.

Tijdens en na mijn studie Theaterwetenschap speelde ik in verschillende producties. Naast mijn studie waarin ik veel toneelstukken las en voorstellingen analyseerde, volgde ik een groot aantal lessen en workshops, waaronder mimelessen op de Theaterschool in Amsterdam, een workshop mime aan de Ecole de Mime in Parijs, filmacteren, improviseren en tot op de dag van vandaag zanglessen.
Voor mij is acteren de volledige overgave aan het moment. Het zijn in het nu, waarbij je kijkt, luistert, voelt, ruikt en proeft alsof het voor de allereerste keer is. Zoals Miranda in Shakespeare’s De Storm naar de wereld kijkt, moet een acteur zijn wereld zien tussen kwart over acht en elf. Oh, brave new world! En dat iedere avond opnieuw en opnieuw. Geen gemakkelijke opgave, maar dat geeft theater wel zijn uitzonderlijke karakter. Het bestaat slechts bij de gratie van het moment, daarna is het verdwenen, het zal zich nooit op exact dezelfde wijze herhalen. En precies dat maakt het voor mij zo uniek en bijzonder.

Voor uitgebreide informatie over enkele projecten waar ik aan meewerkte, zie het submenu onder Theatermaker.